قناعت و ساده زيستي حلقه گمشده جامعه امروزي

حفظ امنیت اخلاقی جامعه تدوام بقاء نسل و فراهم شدن آرامش در خانواده و تاثيرات آن بر روي جامعه از جمله عواملی است که ضرورت ازدواج را انکار ناپذیر می‌کندضرورتی که امروزه مهم‌ترین و اساسی‌ترین مسئله فرا روی جوانان است.

خداوند همه مردان و زنان را مكلف به ازدواج كرده تازمینه دستیابی به آرامشي كه بشر در زندگي به دنبال آن است را در این امر الهی به دست آورد؛ البته آرامشی که بر مبنای تقوا باشد و زن و مرد هم‌دیگر را در راستای تقرب الهی و عبادت پروردگار یاری دهند.

نخستین و دومین نیاز بشر اکسیژن و غذا و سومین نیاز او، همسر است و ضرورت دارد که این نیاز خود را با ازدواج برطرف کند.ازدواج یعنی در كنار هم بودن و البته مهم‌تر از آن یك دل بودن. پس از همان لحظات آغاز زندگی مشترك،زوج ها باید به هم متعهد باشندو در قبال خوشبختی یكدیگر احساس مسئولیت كنند که این امر میسر نیست مگر با پرورش حس مسئولیت پذیری و البته عشق كه می‌توان هر روز و هر لحظه برای موفقیت زندگی مشترك‌ تلاش كرد.اما در این بین کسی را انتخاب کنید که با شما نقاط مشترک بیشتری داشته باشد و از نظر فرهنگی، شخصیتی، خانوادگی و حتی سنی متناسب باشد. این سوال که می‌پرسید آیا لازم است ازدواج کنم یا نه، تنها یک جواب دارد: «باید خودت بسنجی!» فقط خود شما هستید که می‌توانید تشخیص بدهید به یک همسر نیاز دارید یا نه. اما اینکه با چه کسی ازدواج کنید بسیار مهم است.

انسان موجودی است که باورها و تفکر او در رفتارش نمود مستقیمی دارد به همین دلیل نمی‌توان در جامعه بی‌حجاب و با آرایش‌های نامناسب ظاهر شد و انتظار داشت که دیگران تصور کنند ما 

 درمکتب انسان ساز اسلام، خانواده مهم‌ترین و اساسی‌ترین واحد اجتماعی به‌شمار می‌آید که بنای آن بر اُلفت، همدلی و آرامش قرار داده شده و دارای حیات و قداست ویژه‌ای است که قابل‌مقایسه با هیچ نهاد دیگری نیست. چون، اصلی ترین و اساسی ترین بنیان جامعه و نخستین و مهم ترین نهاد تربیت آدمی ویک موهبتی الهی است که خداوند آن را زمینه‌ساز رشد و آغازی برای صعود به قله های انسانیت و پیمودن پله های تعالی قرار داده که همه ی زیر ساختارها ازآن شروع میشود.

 سلام
نام من  چادر است ..نام مادرم حجاب و پدرم عفاف است …
روزگارم بد است و از همه شما دلگیرم …
 شما از من که میراث خانمی پهلو شکسته هستم خوب محفاظت نکردید ، هیچ وقت یادم نمیرود … از کوچه تا بین در و دیوار همیشه همراهش بودم وقتی زمین خورد ، خاکی شدم … وقتی سیلی خورد ،  در صورتش بودم ، وقتی بین در و دیوار محسنش سقط شد ، خونی شدم … خوب میدانم چه دردی کشید تا من را برای شما به ارث گذارد…
و شما با من چه کردید ؟؟؟ شما کار را به جایی رساندید که میخواهند مرا با زور و بگیر و ببند به دیگران غالب کنند و من خوب میدانم چرا کارم به اینجا کشیده شده  …

 چادر یعنی هیچ وقت اجازه نمیدم مرز بین ما شکسته بشه...!

 زیباییش غیر قابل انکار بود ولی به لطف آرایشی که کرده بود و رنگ و لعاب بیشتری که به آن داده بود.

لحظاتی نگاهش کردم ولی نگاهم نکرد انگار فقط دوست داشت دیگران نگاهش کنند. سن کمی داشت و در داروخانه مشغول به کار بود. غرورش در حد دکترها بود نه یک دختر صندوق دار نوجوان. به لطف این زیبایی کاذبش که چهره معصومش را پوشانیده بود اعتماد به نفس عجیبی داشت.

آرامش با آرایش؟

چه بلایی بر سر خودمان آورده ایم؟ شده ایم جامعه ای که بر طبق آمارهای مختلفش دختران ما از سن راهنمایی یا حتی پایین تر دست به دامان لوازم آرایش شده اند. اگر نگاهی به آمار وحشتناک استفاده از لوازم آرایش در ایران بیندازیم حساب دست مان می آید یا بهتر است بگویم حساب از دستمان در می رود.

 آخر این درد را به کجا باید برد که در جامعه امروز هنوز مرد نماهای بی‌وجدانی پیدا می‌شوند ‏که زن را به جرم آنکه نتوانسته غذا خوب درست کند و کوکوئی که بر سر سفره آورده به ‏اصطلاح پف نداشته و درست جا نیافتده بوده، آن چنان کشیده می‌زنند که پرده گوش زن پاره ‏می‌شود و مدت‌ها از گوش او چرک می‌آید و در مورد دیگر می‌شنویم با صندلی زن را مورد ‏حمله قرار می‌دهند و استخوان کمرش را می‌شکنند، به جرم آنکه خانه را به درستی نظافت نکرده ‏است و بسیاری از به اصطلاح پدرها، برادرها و همسرها به خود اجازه می‌دهند که زن را از ‏سوادآموزی و ادامه تحصیل باز دارند و در صندوق‌خانه‌ها زندانی کنند و با وجود این ادعای ‏مسلمانی، حزب اللهی، پیروی از خط امام را نیز داشته باشند!! ‏
راستی مسئولان نظام جمهوری اسلامی در رابطه با فجایع و جنایاتی که هر روز در گوشه و ‏کنار کشور نسبت به زن روا می‌شود که یکی دو نمونه کوچک آن را در بالا یادآور شدم، چه فکر ‏کرده‌اند و چه راه حلی برای آن در نظر دارند؟ آیا مطبوعات و رسانه‌های گروهی نظام جمهوری ‏اسلامی در این زمینه مسئولیتی دارند و اصولا مسئولیتی احساس می‌کنند؟ آیا برای بالا بردن ‏رشد فکری و فرهنگی جامعه و وظایف مرد و زن در برابر یکدیگر، مطبوعات و رادیو ـ تلویزیون ‏به وظایف‌شان عمل کرده و حقایق را بازگو ساخته‌اند و حقوق زنان را مورد بررسی قرار داده و ‏تشریح کرده‌اند؟ آیا مسئولان نظام جمهوری اسلامی که مسئولیت دفاع و حمایت از مستضعفان ‏را بر دوش دارند، در رابطه با حقوق زنان که مستضعفان و مظلومان تاریخند مسئولیتی بر دوش ‏ندارند؟ و نباید در برابر مظالم و فجایع برخی مرد نماهای عقده‌ای، جانی و تبهکار از زنان بی‌پناه ‏و بی‌دفاع حمایت کنند؟ آیا در این نظام راهی و جایی برای بازگو کردن هزاران درد و رنج و ‏محرومیت زنان محروم و ستمدیده وجود دارد؟ آیا دولت‌مردان ما بر این باورند که با رفتن چند ‏زن به مجلس مشکله زن حل شده و زن به حقوق اسلامی خود دست یافته است؟ ... آیا پاسخی ‏برای این «آیاها» وجود دارد. اگر وجود دارد میلیون‌ها نفر از محرومان جامعه و مستضعفان ‏تاریخ و انسان‌هایی که انسانیت در درون آنان زنده است، آماده شنیدن آن هستند، اما در رابطه با ‏مقالات «منشی زن، سوغات غرب» و «زن و محیط کار» لازم است نکاتی خاطرنشان گردد: ‏

 مقابل آئینه می ایستم
روسری ام را محکم می بندم
به رسم حیایی که با الهامی فطری در یافته ام
که حجابم نه ارج نهادن به خویشتنم وجایگاهم که حفظ جلالم است و جمالم...
روسری ام را محکم می بندم